Czy w Parku Źródliska nadal biją źródła?
Nazwa parku Źródliska pochodzi od licznych źródeł, które wypływały w najstarszym łódzkim parku zwanym „Ogrodem Spacerowym” lub „Ogrodem Angielskim”. Założono go w 1840 roku na podmokłym terenie porośniętym gęstym, pierwotnym lasem. Bijące tam źródła zasilały sadzawki oraz płynące przez park dwie rzeczki: Lamus i jego niewielki, bezimienny dopływ. Dostępność na tym terenie czystej źródlanej wody, która jest niezbędna do produkcji włókienniczej, zachęciła Karola Scheiblera do budowy w zachodniej części Źródlisk tkalni i wykańczalni zwanej Centralną Manufakturą lub Centralą Scheiblera. Na rzece Lamus Scheibler utworzył fabryczny staw. Współczesny Park Źródliska II powstał na terenie dawnego, prywatnego ogrodu Scheiblerów. Założono go przy fabrykanckim pałacu (obecnie Muzeum Kinematografii). Park Źródliska I to dawny miejski park zwany Kwelą (od niemieckiego Quelle czyli źródło). Był miejscem odpoczynku łodzian.
Czy w parku Źródliska, tak jak w XIX wieku, wypływa z ziemi woda? Czy nadal biją tam źródła? Mimo suchej, bezdeszczowej wiosny na terenie Parku Źródliska II - w miejscu, w którym kiedyś płynął strumień Lamus i jego niewielki dopływ – jest wilgotny grunt. Woda wydostaje się z ziemi, tworząc duże rozlewiska. Na podmokłym terenie bujnie rozwija się roślinność. Z wody korzystają żyjące w parku zwierzęta. Jak widać Park Źródliska nadal zasługuje na swą nazwę!
Wypływająca z terenu parku woda przedostaje się pod ziemię i zasila rzekę Lamus, która w ceglanym, krytym kanale toczy swe wody przez teren Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dawna fabryka Grohmana) do Parku Kilińskiego, położonego u zbiegu ulic Tymienieckiego z Kilińskiego. Tam przez specjalny ażurowy właz można zobaczyć płynącą pod ziemią rzeczkę, której wody wykorzystywano w fabrykach Grohmanów i Scheiblerów.
Data dodania 06 czerwca 2022